Rüyamda uzun bir yol gördüm. Yolun sonunda nokta gibi görünen sen vardın. Koşuyordum kanter içinde. Ancak uzaklığın hep aynı kalıyordu. Bir türlü ulaşamıyordum sana. Uyandım. Yatağımın içinde oturdum seni düşündüm sıcağım. Gökyüzü, gece mavisine bürünmüştü. Öyle derin bir sessizlik vardı ki anlatamam. Yalnızca yüreğimin sesini duyuyordu kulaklarım. Kalktım penceremin önünde durdum. Uzun uzun denize baktım. Nasıl da güzeldi. Bir an yürümek istedim üzerinde. Hatta koşmak koşarak sana gelmek istedim.
Sensizliğin bana oyun oynadıkça, özlemler tonlarca yük yaparken yüreğime bedenimde fırtınalar yaratıyor. Ruhumun dinlenmesine ihtiyacım var. Sarılmaya, kokunu içime çekmeye, sensizliğe nokta koymaya, nasıl ihtiyacım var birbilsen. Okuduğum kitaplarda satıraralarında sanki seni gizlemişler. Hep seni çıkarıyor bana her harf her hece.
Her hecede sen oluyorsan eğer
Her gece yük dolu katarlar gibi
Özlemin oturuyorsa yüreğime
Kaç gece daha sabahlarım
Senli düşlerimden uyanıp
Yıkamadığım gömleğini çıkardım dolabın içinden. Sarıldım ona sen diye. Kokladım, kokladım senli düşlerimde buluşmak üzere uykuya teslim ettim bedenimi.
Seni seviyorum
Zeliha BicerKayıt Tarihi : 30.11.2006 21:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
okunan her satır arasında gözlerde canlanan başka satırlar...
sevgilerimle Zeliş.
sansürsüz kaleme dökülüşünü kutlarım.
Nazan İzmirli
Seni seviyorum
Aldı götürdü satırların beni...
Yıkamaya kıyamayız kokusu gitmesin diye yarden kalan bir parça eşyayı, dokunmaya kıyamayız yıpranır eskir diye...
çok güzeldi ,içim acıdı yine
sevgiyle
TÜM YORUMLAR (7)