Seslenişim Sana 23 Şiiri - Zeliha Bicer

Uyandım hüznümle, şakılarda bana inat hep seni anlatıyor. Yazıyorum,çiziyorum,yırtıp atıyorum sen olmuyorsun bu aralar. Kalemim küskün,yüzünü asıyor güneşim yokluğunda.

Köpük köpük kahvenin sıcağında seni düşündüm. Aldığım yudumumda sen vardın. Kahvenin acısında hasretliğin.

Dün, yalnızca iki martı gördüm limanda.Biri sen dedim diğeri ben. Öyle içim acıdı ki anlatamam.

İstanbul u düşledim,gözlerimi kapayıp Salacak ı senli ve sensizliklerimi yaşadığım,oturup ağladığım taşlarımı,onlarca martı çığlıklarında onların sana yazdığı şarkıyı özledim.

Dün gece Ay denize vurduğunda, yakamozlar seni çizdi denize. Sessiz bakışmaydı,alıp yüreğimi götürdü deniz, sahiline vurdu dalga dalga köpük köpük.

Med cezirlerim bitmiyor. Bir duruluyor, bir haykırıyorum. Ellerim zincirli sanki,adım atamıyorum prangalar vurulmuş ayaklarıma.Yüreğim rehin sende. Sensizliklerinde hep asılı duygularım.

Nicedir mektup yazmadım. Seslenmedim sana,oysa ne güzel alışkanlığımızdı yazmak sevdiklerimize.

Huyum değişti gittin gideli.Sevdiklerimi sevemez oldum.Belkide seni de kazandığım alışkanlıklarımın içine kattığım içindir.

Hüzün sarmaşık gibi,tüm benliğimi sardı. Nefesim kesiliyor,dipte gibiyim.Geceler en çok kahreden beni,sarılmayı öpüşmeyi şarkılar söylememizi özledim.

Fay hattı gibisin,bıraktığın derinliklerde patlamaya hazır bekler,duygularım

Beklemekten usandım. Yüreğim kaldırmıyor bu kadar özlemi.
Geliyorum diyen sesinle uyanmak istiyorum senli düşlerimden. gerçeğime.

Sevgim artıyor özleminle ve kimsesizliğim daha bir vuruyor benliğimi sensizliklerimde.

Yalnızdım
Bu yeni birşey değil
Hep yalnızdım zaten
Gelişlere aldanmıyorum
Kabullendim,ağlamıyorum
Et tırnaktan ayrılır mı
İkiz kardeşim gibi
Yalnızlığım