Gülme krizine tutulmuş gibiyim. Gülüyorum, gülüyorum aynaya baktım ağlıyormuşum aslında. Kendimle yüzleştim aynada,yüzüme baktım ellerimle dokundum gözlerimin kenarındaki kırışıklıklara. Bir sandalye çektim oturdum. Hadi bakalım bu gün yüzleşme günün. Yüzleşmelerim hem kendimle hem seninle. Kendime söyleyecek çok şeyim var. Kırılganlıklarım çok içimde anlatılmaz kırgınım. Yüreğimin her tarafı cam kırıklarıyla dolu sanki, batıyor. Battıkça acıtıyor canımı. Bitmez tükenmez dediğim herşeyi tüketmişim içimde. Ters yüz edilmiş gibiyim. Kederleri giydirdiler,hüzünleri aldım. Bu yangın yerindeki,bu yüreğimdeki sevgiyi kimse tüketemedi. Çok uğraştılar aslında. Koparamadılar benden sevgiyi sevmemi. Sana gelince,sen hep sevildin. Sevilmenin hazzını bilirim. Ayrıca kişiye yüklediği egozmi de, bitmez sanırsın hep sevileceğini umarsın. Sonsuzluk değildir sevilmek,sevilirken sevmeyi de ögrenmen gerek. Anlayacak bir gün yüreğin senin de,sevilirken sevmenin mutluluğunu. Aynaya baktım,gülümseme oturmuştu yüzüme. Sağnağa tutulmuştu yüreğim ama güneş açtı ardından yine. Seni artık anmayacak dudağım. Sen sevmeyi öğrendiğinde beni anacaksın ister istemez. Büyüyeceksin daha çok ağlayacaksın. Sevgiyi taşımak hiç kolay değil bilesin. Vermeyi ögreneceksin. Gülümsetmeyi,sıcaklığı,kederi ögreneceksin. Böyle seveceksin sende günün birinde. Benim kayıplarım gidenlerim. Ölümle gidenlerim,dostluklarında yitirdiklerim,aşklarım çok sevildiğim sevdiğim aşklarım. Sevilmediğim de. Kayıplardan öğrendiklerim; sevmek gerektiği, paylaşımların içtenliği,dostunun kulağına ayıbını söylemek ama hep sevmek hep sevmek.
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
