Seslenişim Sana 12 Şiiri - Zeliha Bicer

Yağmurdan önce güneşin kızıllığı vurmuştu kızkulesine.Motorlar geçip giderken gözlerimin önünden,martılarla söyleştik biraz senden. Taşların üzerinde oturdum. Denizin maviliğine daldı gözlerim,seni andım o mavilikte. Yüreğim yandı. Yalnızlık ne zor bilirsin. Bilirsin sen de tutsak geceleri. Sabahlara birlikte ermek istiyorum. Söylemiştim işte Salacak ta martılarımla gözpınarlarımdaki yaşlarımla sevgim aktı avuçlarıma.

Gözlerini gördüğüm zaman anladım ki; özlemişim seni. Suya hasret dudaklarım çatlamış sensizlikte.

Sensizlikte, seni yaşamak yormuş beni anladım. Gözlerini görünce seni ne denli sevdiğimi,tenimin yanmasından anladım çok çok özlediğimi.

Bölünüyor uykularım,geceleri oturuyorum. Başucumdaki resminle konuşuyorum. Duyuyorsun bazen beni, tam _seni seviyorum_derken,telefonuma gelen mesajınla aydınlanıyor gecem.

İçimin aydınlığı,gündüzümsün. Kuzey rüzgarım hırçınımsın, soğumsun bazen üşüten beni binlerce kilometrelerden. Sıcağımsın gelişlerindeki sevincimden.

Dudaklarını oynatman devamlı,hatta çapkın bakışlarını bile özledim. Gülümsemen var ya hani o gülümsemen, beni benden eden gülen gözlerindeki sende gözbebeklerinde yansıyan resmim var. Bencillik belki, belki seni çok özlemem hep benden bir parçan olsun istiyorum. Yanında olduğumu hissettirmem gibi. Hani giderken martılarını bırakmıştın ya bana onlar benimdi, bana seni getirirlerdi. Onun gibi birşey anlayacağın.

Kalemim, dilim, adımlarım, rüzgarlarım, martılarım, şarkılarım hep senin için.

Bu gece özlemişim seni düştün yine yüreğime, yine denize düşen cemrem gibi.