Sesleniş Şiiri - Özlem Süyev

Aşktan seslendin sana, “Yaradan aşkıyla Hu…”
Kozmozdan seslendim sana, “Sen özü Işık’tan bir varlıksın. Adonai…”
Yürekten seslendim sana, “Sen yeşili, pembeye çevrelenmiş şifamsın…”
Gönülden seslendim sana, “Sen en özge duamsın…”
Ruhumdan seslendim sana,“Sen diğer yarımsın…”
Ta o ilk yaratılış anından seslendim sana, “Sen karanlığı aydınlatan ışığımsın…”
Ötesinden seslendim sana, “Sen hep bir olduğum sonsuzluğumsun…”
Yankılandı sesim sessizce,
Bilinmeyen kozmoz vadilerinde…
Yaratılmış ve yaratılacak bilinmezliklerde...