İçimde taşıyordum seni
varlığın bir samyeli estirip,
Üretiyordu sabit kalan tomurcukları.
Misk i Amber idi kokun.
Geçtikçe zaman
huzurun koynunda uyuklarken,
bende olan sen estirince poyrazı,
farkında olamadın,
dondurdu içimdeki seni.
Üşüttü beni derken, öldürdü derinliğimde yatan seni.
Seslendi ardından
Isıtmaya hazırlar gibi titreyen bedenim
"yeni bir sayfa aç",
hayat devam ediyor
dirilt artık yüreğin.
Kayıt Tarihi : 21.4.2025 09:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!