Sesiz yolculuklarda Şiiri - Orhan Hatıl

bırakın beni kendi halime
çok düştüm kalktım yoruldum artık
sesizliğin sesiyim şehirde

zaman zaman
hayret ettim kendime
zaman zaman
acımasızca savurdum kendimi

bırakın beni kendi halime
sevgisizde olsa yaşamaksa seninle
tatlıdır zehir günlerim
amaçsızlığımın sesidir şehirdeki

zaman zaman
kapıldım hayaline
zaman zaman
bir kuştun uçamadın sen

sesiz yolculuklarda
esir gölgemle oyalandım
halen gün görmemiş yüzüm
sana doyamadı
bırakın beni kendi halime

seni bekliyorum akşamın karanlığında
usulca sesiz vücudumun sarhoşluğunda
seni bekliyorum dudaklarım kuru
bir efsane gibi yürüyorum gecenin koynuna
bir seni hatırlıyorum
birde seni
durmadan
aşkımın aşkımın en dürst yokuşunu çıkıyorum
beni bıraktığın gibiyim
çocuksu gülümsememle
sanki sen varmış gibi ufukta kaybolur gibi