Sesinle Bir Saat Şiiri - İzzettin Akyapı

Güzün heybeti çökmüş kafenin ücra masasında

Sararmış yaprakların çiseleyen yağmurunda

Güneşi teslim ederken denizin gri sularına

Gözlerim ufkun yeşilden yoksun renk kokteylindeydi

Huzurun nefesini çekerken derinden

Sesinle sohbetin doyumsuzluğunda

Yankılanan sevinç kahkahaları mutluluğun adıydı

Manidar sorgu bakışlarına sahip gözlemcilerin heyeti

Farklı masalarda her açıdan gözetimdeydi

Mat dudakların kapalı kapılarından tek cümle sızmıyordu

Anlamsızlığın yüklendiği makyaj sürmüş sevginin yanılgısındaki çiftlerin

Bilinçaltında saklanan yalnızlıkları ortadaydı

Partnerlerinin gözlerinden firar eden bakışların hedefindeydim

Seni kıskanıyorlardı. Bedenin yoktu, varlığın kafeyi doldurmuştu

Tek kişilik masamdan yükselen sevginin ham kokusu

Berrak duyguların esintisinde yayılıyordu

Daha yirmisinde çay getiren garsonun tebessümlü eli titriyordu

Gözlerden yansıyan, dilde söz alan bir kalbi ilk kez görüyordu

Heyecan çocuktu, sevgi zirveydi ve mutluluk taşmıştı. Sesinle bir saat…

15.09.2013

İZZETTİN AKYAPI