Sesinin Tınısında Şiiri - Serpil Koçar

Sesinin Tınısında

Sesinin tınısında kayboldum bu gece,
Her hecesi yüreğime dokundu usulca.
Gözlerin düştü hayallerimin kıyısına,
Bir gülüşünle sardım bütün karanlığı,
Yalnızlığım bile sustu o anda.

Kokun dolandı odamın duvarlarında,
Rüzgâr bile seni fısıldadı sessizce.
Avuçlarımda teninin izi kaldı,
Uykusuzluğuma adını sardım,
Bir dua gibi bekledim sabahını.

Yağmurda ıslandık yine düşlerimde,
Bir sokak lambası altında, el ele.
Karanlığa meydan okur gibiydik,
Bir tek sen vardın, bir de biz,
Dünya susmuştu, kalbimiz konuşuyordu.

Yıldızlar şahitti bu sevdaya,
Gökyüzü bile gülümsedi hâlimize.
Gecenin içinde kaybolduk birlikte,
Sen sustun, ben gözlerinde konuştum,
Ve zaman bile durdu o an içimizde.

Bir ses gibi büyüyor adın içimde,
Uzaklardan çağırıyor beni her gece.
Rüyalar bile seninle başlıyor artık,
Sabahın sessizliğinde adını anıyorum,
Yine senle buluyorum kendimi gizlice.

Sensizliğe alışmak yalan olurdu,
Çünkü her şeyde sen varsın hâlâ.
Bir nefeste, bir dokunuşta, bir sözde,
Aşkın yankısı dolanıyor damarlarımda,
Bir tek sen, hep sen, sonsuza kadar.

Kendimden geçtim seni düşünürken,
Bir masalın içine düştüm sanki.
Ellerin ellerimde yeniden can buldu,
Gözlerinle yazdım gecenin kaderini,
Sevdam, yıldızlara bile sığmadı.

Ve sabah sesinle uyandım yine,
Rüya ile gerçek birbirine karıştı.
Kendimi buldum o esrarengiz tınıda,
Bir ömür sürse de bu özlem yanımda,
Yine de iyi ki sen dedim, usulca.