Sesini Duymak Şiiri - Mehmet Işık Ron

Sesini duymak
Kendime yabancılaştığım bu evrende,
Parçalanmış aynaların öncesi.
Yüzleri meleklere dönük.
Sözler, sis ve çamur
Bulanıklaşıyor ufukları masumiyetin.

Oyuncakları kırılan bir çocuğu
Avutur gibi dokunuyorsun hüznüme.
Çığlığım, kendi içine gömülüveriyor,
Elllerimde parçalanmış, kanlı bir kalp
-Sobelendin, ölebilirsin.

Halbuki bilmeni isterdim
Bildiğini bildiğim halde.
Rüzgar,
Ateşi harlarken, külleri savurur.
Ve hileli bir oyun
Daha baştan bozulur.

Sesini duymak,
Sura üfleniş ikincide.
Ben Araf’ta.
Topluyorum kırgınlıklarımı
Ya rüzgar ile yaprakları hışırdayan bahçelere
ya da harlanan ateşlere.