Sesini Duyan Yok Şiiri - Hayrullah Gülsün

Dağlar oyuk oyuk oyulmakta.
Bedenler kara, yüzler kapkara.
Karanlığın içinde parlayan iki göz.
Kazma, kürek tak tak.
Sesini duyan yok!
Sesine ses veren yok!

Ferhat dağları deldi aşkı için.
Sen ise ekmeğin için.
Aysız, güneşsiz ,karanlık alemde
Her günün gece, her yer katran karası.

Bilinmez diyarlardan,
Ekmeği için çalışıp duran,
Fakir fukara , tanınmayan sima.

Süslü kutularda bugün ne yesem.
Senin yediğin katranlı ekmek.
Bugün ne giysem.
Senin giydiğin kefen.

Evler aydınlık, evler sıcak.
Göbekler şişik, sırtlar pek.
Seni bilen,sesine ses veren yok.
Vicdanlar delinmiş oyuk oyuk.
Kader değil, ihmalkarlık.
Seninkisi hizmetkarlık.
Seni bilen,sesine ses veren yok.

Dökülüyor timsah gözyaşları.
Sahte matemler , ağıtlar…
Ölmüşsün, kalmışsın kimin umurunda.
Sesini duyan yok.
Sesine ses veren yok.

29.10.2015/Adana