Sesin uzandığı yol Şiiri - Necdet Arslan

bölünmüş bir bahar sürgünüyüm
ışığımda kül lekesi,huysuz bir geri sayış
o oylumlu çekinceler içinde
kıyamet sökmeden sol yanağına dayanayım

son cemrenin düşmeyeceği
çöl ülkelerinden birine götür uykularımı
ki tenhalaşayım
seni sevme ağrılarıma katlanamayım

kocaman bir soru yapışsın aynalara
hangi söze geciktiysem bilmeden
öz suyunla durmaksızın şiirler yazayım

dalımda o ateşin dumanı
kavruk halde,sırrı peşinde olsun
yanıtı hırpalanmış soruların sonu çıkmaz sokaksa
bir yabani gibi bir şaki gibi bir serseri gibi
yüreğinin varoşlarında kaybolayım

ah biricik tutkum
yeline şiirler döktüğüm giz’li derinlik
bilmez misin

‘’oyun bitince ,şah da piyon da
aynı kutuya konur…’’

elim ayağım çekilmesin bu öykülerden
duy ki sesimi,tadım tükenmesin
ilmikleri elinle atarken boğazıma
ölümlere aşina avuçlarında kahrolayım