Sesin Kalbimde Kaldı Şiiri - Sinan Bayram

Bir akşam sessizliğine karıştın,
gökyüzü mor bir anı gibi asılı kaldı.
Rüzgâr bile adını fısıldıyordu,
her esişinde biraz daha eksildim ben.

Gözlerin…
bir denizdi, sığınmaya korktuğum.
Bakışın bir dua gibi dokunurdu içime,
dünyanın bütün gürültüsü susardı o anda.

Sana dokunmak —
zamanın kalbini dinlemek gibiydi,
bir an sürerdi belki,
ama sonsuzdu o an.

Bir gül kokusuna gizlenirdi ellerin,
bir nehir olurdu içimde sesin.
Söylemeden anlardım seni,
çünkü sessizliğin bile sana benzerdi.

Şimdi uzaklardasın,
ama rüzgâr hâlâ seni taşır.
Bir yıldız kayar bazen —
ve ben bilirim,
o da sensin, düşüp parlayan.

Sevda, bazen bir isimdir dudaklarda,
bazen bir gözde unutulmuş bakış.
Ama sende,
aşk kelime olmaktan çıkar,
kalp olur, nefes olur, ben olur.

Sinan Bayram