Sesin huzurunda Şiiri - Orhan Korkmaz

Bir gece vakti rastladım sesine,
Karanlıklar içinde bir ışık gibi.
Yaralı bir kalp taşıyordum,
Ama o ses, şifa oldu ruhuma.

Her kelime içime işledi,
Her notası yaralarımı sardı.
Bir yürek vardı orada,
Söylerken hissettiren, yaşayan bir yürek.

"Dinlerken içim titriyor," dedi birisi,
"Kalbimi bıraktım burada," dedi bir başkası.
Sen farkında değilsin belki,
Ama sesin, milyonlara dokunuyor usulca.

Öyle bir içtenlikle okuyorsun ki,
Acı, özlem, umut…
Her duygu, her nefes,
O şarkılarda can buluyor.

"Sana değer veren olmayınca, hayat boş,"
Diye fısıldadı birisi,
Ama senin sesin, o boşluğu doldurdu.
Uzaklara savrulmuş yürekleri bir araya getirdi.

Sen, gökyüzünde bir yıldız gibisin,
Bazen fark edilmeyen ama hep orada olan.
Duanın ve umudun buluştuğu yerde,
Sesinle bir köprü kuruyorsun gönüllere.

Kim bilir kaç kişi,
Sessiz gecelerde seni dinleyip ağladı.
Kaç yürek, o içten sözlerinde kendini buldu,
Ve kaç kişi, umudunu yeniden inşa etti.

Şimdi biz, buradayız.
Sana bir teşekkür borçluyuz,
Hissettirdiklerin, dokundukların,
Ve sesinle bıraktığın o iz için.