Sensizliğe alıştım artık
Eskisi gibi aşikar değilim
Sesin yakılansada beynimde
İnanmam, kanmam bir daha
Neşe dolu sandığım yalan gözlerine
Göremeyeceğim belki bir daha
Ellerine değecek yaban elller
Lakin benim kadar sevebilecek mi?
İnandırabilecek mi seni aşka!
Yorgun yıllarım gözlerimde beliriyor
Ok misali saplanmış ömrüme
Rengarenk bir hayalden uyanmak üzere
Unutulmaz sandığım o gülüşlerini
Zaman öyle bir avutuyor ki
Artık bende ne gülüşün kaldı nede gözyaşın
Kasırgalar essede, yağmurlar yağmakta
Türküler, ağıtlar aşkımızı yazsada
Ayrılıkla süslenen bir ah çıkıyor her dudaktan
Neden hala sesin geliyor uzaktan...
Kayıt Tarihi : 30.4.2009 18:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)