Sesim Akdeniz Şiiri - Mediha İstanbullu

ellerimde birikiyor
yüzünün hayali
birikip dökülüyor akdenize

ayaklanıyor önümdeki duvar
göğe vuruyorum kanatlı şarkımı
uzuyor çizgileri avuçlarımın

işte o büyülü hece
bir gece
düşüyor kaldırımlardan
tozlu bir sunağa
yığılıyor zaman

bir gölge arşınlıyor sokakları
ağzında yarım bıraktığı dizeler
tutunurken soluğuna
göğe alışıyor kuşlar

kendimi düşüyorum yalnızlığımdan
kırıyorum o camı içimden
dökülüyor sesim

sesim akdeniz.

(II)
morfeus’un gizler geçidinde
kehanet ve rüya
yüreğim üç sıra kürekli kadırga
bir tutam deniz bıraktın ellerime

ellerim akdeniz