Sesi Kısık Umut Radyosunda Sen Çalınıyor ...

-Yeni çentiğini attı damla. Islanmış bir geleceğin süzgecinden geçirdi beni sensizlik.
Haylaz vurdumduymazlarım duydu.Duyulsamanın enerjisinde gözlerinden akanların öz taşında, ruhun sıralandı. Beni taşıdı vicdanın her zerresine.Ki erkeğin vicdanı cüzdanına yakın bir yerde ve yarde olur genelde.Benim ki kadınsal ışıltılarınla eridi, yüreğimin kuytularında sessiz iklimler sundu.
-Kara bahtının karasal ve yarasal iklimini yaşıyorum.Balkanlar ve Sibirya’dan gelen hava kütlesinin ruhu sensin Şehrinaz.
-Yalnızlığım magmada üşümeyi unutmuş.Gözlerine bakmayalı, sözlerim bakıyor her şeye.Ben sözlerle seviyor ve yaşıyorum.

-Sesi kısık umut radyosunda senli parçalar dinliyorum.Bütün parçalar sana benziyor, ben söyleniyor, sen çalınıyorsun.
Vakitleri emziren yanılgının yansıklarında özünün görmediklerini aklın göremez.Ruh sonsuz , akıl ve zihin insani, sınırlı, toplum ve yaşanırlığın doyumlarıyla doldurulur.

Bu yüzden azap sensin, kezzap benim bu ayrılığın. Kendine eziyetlerin bilinmez tayfalarından çıkmalısın.
Gözyaşların vicdanını doyurur, vicdanımı ıslatıp çürütür belki; ama
Ağlayan gönlümüzden aşkın sesi duyulur!
güzellik ve iyilik yüreğimizin kaynağı bu yüzden, yüzünden akan özüne aynalar koydum.
-Bir ben görünüyor, bir sen.

Yağlı iplerin üstünde yürüyor üst benliğim.Kendimi anlamakta zorlandığımdan, kendime tutunmaktan acizim.Düşlere veciz sözler söyleyerek düşüyorum hayaline yaralı bir yar olarak, aşka bir ser olarak.

-Cansız sanma meramlarımı.Hepsi meranda otlanan aşk sürüsü. Serden geçişlerin otlağındayım. Yarden ve serden geçişin geçitlerinde Deli Dumrul oluyorum. Seven güzellerle kırk gün kırk gece, sevmeyenlerle bin bir gece masalındaki Şehriyar gibi öznel yaşanırlığı yaşıyorum.

-Tezatlarım seni tümsek aynalara taşımak için.
Yaşı başı geçmiş yalanlarıma da inan arada.Her yalanın bir yılanı var, seni ısırmasın bir gün. İğnesi sinende kalır demedi deme Şehrinaz.

Hırçın buhurlarını yüreğinde savurma gözlerine.Damlaların ürkütür.Bir kadının silahı gözyaşlarıdır.Bir kadının kurşunu yoktur; ama anlayan için damlaları kurşundan daha tesirlidir.

-Yalçın bağrım var diye bağırma öyle can kırıkların üstünde bana.Anlıyorum seni de sensizliği de .Dedim ya ben vuslat bilgesi.
Ayrılığı benden sorsun sevenler, gidenler, gidip de gelemeyenler, yerinde kalanlar, yarinde kalamayanlar .

Kuytuda saklanan düşlerin vaziyeti değilim.Vazgeçilmezliğim senin üstüne odaklı.V’aslını arayan bağlarım var.İç çocuğumuzun yazdığı masallardaki peri sensin.Doyumlar az ve uz gidiyor.
-Doyamadım sana.

Beni sobeleyip ebe yapan egoların aşk güneşi, güncesi değilim.
-Çürümüyor içimdeki senli sözcükler.Cümle başında aşka vurgulu bir öğe olup durmuşsun.Hangi güzelin cümlesinde özne olsam nemli gözlerin ıslatır yüklemi,cümle hüzünlerle erir gider.Başlangıçlar daha başındayken biter.

-Belleğimizin en kesif yerinde yarin akıl almazları varsa giyotin kalmaya mecbursun Şehrinaz.

Bir dileğin içinde, bir derdin içinde, bir aşkın içinde, için içinde, bir senin için, bir benin içinde, içi arınmış bir aşk mazisiyim, gidemem, gidemem, bilesin.