Sesi Alınmış Yağmur Şiiri - Yasin Mortaş

birazdan gelirlerdi/gelmediler

1

kutupları
bir akşamın kıyısına mushâf’la bağlıydı
sözleri parlaktı ve inceydi yıldızdan
ansızın çıkagelirlerdi sisin arkasından
sabahın şebnemini eritip hislerinde
sevaplarını kuşanıp inerlerdi illerine
manayı yeryüzüne tevâzuyla dağıtıp
ufukta hâlelenir giderlerdi izlerine

2

asrın kurumaya yüz tutan dalına
tüneyen telli turnalar uçup gitmiş
yaylamızı aşıp göçlerine
ilk yazda geri dönerler mi
bilirler mi virân olmuş evlerini
gelenlerle gelirler mi

uykumu kanatıp
turna geçitlerinde biriktirdiğim
secde güllerini sözüme sürülmüş son günahın
altına tutmak isterdim
gelenlerle gitmek isterdim

3

yoksa dinlenmeden akıp gelen sular
berrak duyguların hasretimiydi
gölgelikte çağlayıp duran
göçlerimiz ulaşınca güneşin kollarına
elimiz kıyâma duran mıydı
alnımız amin secdelerini devşirince
bulutta ıslanıp gider miydi duâ’lar
gök kıyılarının derinliğinde
yoksa geri dönermiydi

4

alnımız
taş gibi bir öfkenin
ortasında çatılır
silah gibi

bize derinden bakan gözler
şefkatinden bilinirdi

yanan çağın
birazda ortasıdır yürek
isimsiz bir çırpınış salan
öfkesizce uzağa

bize çarpan yürek
sevda yükünden bilinirdi

5

uzakların sesi alınmış yağmurdan
arta kalan gözlerimiz
sarı bir mevsim gibi
takılınca rüzgara
ve artık hava kararınca
yıldızları söner bir bir çağımın
beklediklerimiz gelmez

hâlâ inmediler gözlerimize nilüfer saçıp Rabbim
virân olmuş ruhumuzun bahçesine
tenlerini ve ruhlarını
güneşte yakıp da gelirlerdi
erteleyip acılarını
kilitini sökerlerdi gecenin
uykuyu atıp başlarından
ilk baharın özlemi gibi
yırtarak çıkarlardı toprağın göğsünden

hala gelmediler

ışıklar söndü

belki de onlar
gözleri geceye alışıp
geldikleri yöne gittiler

(kış’96)