Ses ve nefes Şiiri - Atila Yalçınkaya

Eyvah
yine akşam kızıllığına boyandı her yer,
dolu dizgin adımlarla.
güneş bir tepeliği aşarken
secdeye varır gibidir,
heybetli kızıllığı ve ardında bıraktığı tayflarla.
terk ediyor insanı,
yalnızlığıyla baş başa bırakarak.

Mabud değil
abd oluşunu haykırıyor batarken.

Ürpertisi gelir karanlıkların
yana yakıla her taraftan
Bir adım daha yaklaşmıştır sona,
tükettiğimiz zaman.
Avuçlarımızdan uçup gidene
var edilmedi derman

Hüşyar gönüller
kutlu bir Elçi beklerken ürkek yürekleriyle
Çocuklar aş bekler
kıyametlerden bi haber
tüm saflıklarıyla.

Öyle serserice
avuçlamamalı karanlıkları,
bir sebebi va.r
Bir akşam kızıllığının ardından
çalacak sur ve
ardından mahşer
Kulakların duymadığı,
duyulmamış ve işitilmemiş bir ses

Sur var olduğundan beri
beklediği şeydir bu nefes
Ses ve nefesin hükmü başlar
ürpertiler arasından
Ses yükseldikçe
yeryüzünde nefesler tükencek.
“Her nefis Ölümü tadacaktır”
fermanının sahibinin
Bir başka hükmü icradadır artık
en şedidinden.