Ses Şiiri - Utku Demir

Yamaçlardan aşağıya inerken
Karstik kayalara çarparak beslenen
Gittikçe bulanıklaşan
Ovaya indiğinde yorgun vaziyette
Şarıltısızca yatağına uzanan
Akarsununkine benzer bir ses
Yıllardır içimde kıvranıyor
Usul usul dolaşıp duruyor
Kimi zaman anlaşılmaz bir dilde
Yalnız başına sanki benliğimde

Bir umut kıpırdayışıyla,
Yönünü çevirip herkese yaklaşabiliyor
Çıkarmak istiyorum o anlarda dışarı
Ama o kaçmayı yeğliyor toprağın altına dalıyor
Israrla kabuğuna gizleniyor

Bir hüzün esintisiyle,
Yoğunlaşıyor herşeyden uzaklaşıyor
Yok etmek istiyorum onu bu fırsatla
Ama o saklanmayı yeğliyor dipsiz kuyuya
Birilerini ya da bir zamanı bekliyor

Öylesine ivmeleniyor ki aniden
Duramıyorum önünde
Tüm setleri yıkıp geçiyor
Meydan okuyor bütün varlığıma
Aklıma ve kalbime haykırarak,
Çaresiz eğiliyorum gücü karşısında

Batık gemimden yükselen uğultu
Daha çıkamadan yukarıya
Vurgun yiyor derinliklerimde
Buna kızan ses çakıyor şimşeğini
Çarpıp canımı acıtıyor önce
Hayat dersi verircesine
Yaralarımı iyileştiriyor sert dokunuşu
Siyah dünyada beyazlıkları da anımsatıyor hafızama

İşte bu ses gönlümün sevgi tınısı
Kalp atışlarımdaki fısıltının ta kendisi
Bütün hissedişler onun ezgisinde gizli
Coşkulu ve ihtiraslıyken şu anda
Dingin ve coskusuz da olabiliyor
Karanlık ya da gün ışığı fark etmiyor
Zaman ya da mekana bağlı kalmıyor
Geçmişten kazandıklarımı geleceğime taşıyor
Beni ve gerçekliğimi tümüyle yansıtıyor