İnsanım ben,
Yanılgıların bakir kucağında.
Döktüm içim bir akşam üstü yalnızlıklara.
Ve kızıl bir sevdayla uyandım,
Bin bir gecedir uyuduğum kirli uykulardan..
Uyandığımda mevsim,düşlerimden de kıştı;
Uzattım ellerimi sırlanmış boşluklara,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta