İnsanım ben,
Yanılgıların bakir kucağında.
Döktüm içim bir akşam üstü yalnızlıklara.
Ve kızıl bir sevdayla uyandım,
Bin bir gecedir uyuduğum kirli uykulardan..
Uyandığımda mevsim,düşlerimden de kıştı;
Uzattım ellerimi sırlanmış boşluklara,
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
