Serzeniş Şiiri - Ali Güneş 2

Gerçekler boğazımı o kadar sıkıyor ki
Gerçek olamayacak anılarda nefes alıyorum
Bir belirsizlik tufanının içinde siyaha dönüyorum

İki anahtarım var, biri sadece açar dünyayı
Giremezsin hiçbir kalpten içeriye
Diğeri açar tüm kalpleri
Ama yelken açamazsın hiçbir dünyaya
Sen de böyleysen eğer hoş geldin yanımıza
Yerde umudunu arama, ben bulamadım orada

Yıldızlardan bir yol göstermesini beklerim
Gerçek sadece kirli bir hava
Ne kadar çok şey beklerim
Kurtarmadı hiçbir dua

Çok denedim bir baltada sap olayım
Çürük tahta oldum, ateşte sönmüş kor kaldım
Ben de isterdim ekleyeyim defterime bir çok mutlu anı
Bugün tek mutlu eden şey, ben de bilmiyorum

Biri almış başını gitmiş el diyarlara
Bana davetiye yollar orada
Biri kurmuş düzenini bakar yaşamaya
Sen der bıraktın yaşamayı

Duygu yok ki, iki çift göz yaşı bir sigara dumanı
Keyfi yapay işlerde bulan yabancı
Denemekle başladın, şimdi denememek hata
Doğal mutluluk yok ki, tek çare yapay

Vazgeçtim hepsinden, mutluluktan ondan bundan hatta yalandan
İlk gerçeğim hala toparlanamamış olmam
Bana kalsa yaşamak için bir neden olmaz
Beni buraya kıldan ince bir kablo bağlayan

Belki yaşanmışlıklar kaldı eskide evet doğrudur
Ama yaşanmamışlıklar da kaldı eskide
En azından eskiden çalışırdık yaşayamadıklarımızı yaşamaya
Şimdi her biri boş, alıştırın beni yaşamamaya

Aslında her bir şiirimde yalan
Neyi ne için yazdığım yalan
Sen yazılanlardan bir şey anlarsın ama o da yalan
Şimdilerde tek gerçeğim söylediğim yalan

Ben de farkındayım elbette
Adımın yazılı olmadığının hiç bir duvarda
Evimin duvarlarında bir çok isim yazılı
İşte değersizliğin tanımı

Huzurla uyumak güzel bir anıydı
Güne mutlu başlamak artık tanımadığım yabancı
Evimin çürüklüğünü bastırmışım badanayla
Şimdi evim de çöktü, ruhum da

Gene de başaramadım işte
Çare yenisini mi almak, eskisini mi unutmakta?
Diyorum işte bıktım yalanlardan
Çareyi bilmem de çaresizlik bir şey yapamamak

Emin ol mutlu olmak için bin bir çare aradım
Her yolu denedim, başaramadım
Yapayına düştüm gene olamadım
Hatta o kadar mutlu olamadım ki yapayını bile mutlu etmiyor diye bıraktım

Yaktı geçti bir yangın her tarafımı
En büyük yalanmış, yanacak yer kalmayınca söner yangın
Yangın geçti de acısı hala aynı
Çabalamaktan da yalan söylemekten de bıktım

Ben ne kadar söylesem de her şey aslında ortada
Arkadaşlarım bana demeseler de her şeyin farkında
Kimden neyi saklıyorum ki aslında
Buymuş işte sevda