Çile dediğin nedir ki; su gibi içtiğim,
Acı dediğin nedir ki; ekmek gibi yediğim,
Aşk dediğin nedir ki; dün gibi gördüğüm,
Ölüm dediğin nedir ki; gölge gibi takibim.
Çile ile yoğruldum pervasız hayatta,
Acı günlük mesele haline geldi seciyyemde,
Hasretle arkadaş oldum gurbette,
Ben darbelerden yıkılmadım, senin gözlerin vurdu beni.
Aradım bu güne kadar namelerde seni,
Aradım dizelerin eşsiz güzelliğinde,
Yazsamda kıtalarca namelerde,
Anladımki; aradığım sen değil, benmişim.
Sen aynammışsın,baktığımda sana yine,
Ben varmışım sende.
Ne kadar olsanda altın kafesteki kuşlar gibi,
Çekemezsin,bilemezsin, benim kadar acıyı,
Yıkamazlar,yakamazlar bu delikanlıyı.
Ve yine anladımki, herşey boş ve yalan,
Doğru olan hayat,o da acı ama gerçek,
Dizginle dizginleyebilirsen duygularla hasreti,
Ne mümkün ki dizginlemek;
Önüne geçersen ezilirsin...
Ağladım, yalvarmadım.
Sevdim, ihanet etmedim.
Acı çektim, isyan etmedim.
Güldüm ammaa, asla dalga geçmedim...
object width=300 height=80param name=movie value=http:media.imeem.com/m/X0dfvHu7Ka/paramparam name=wmode value=transparent/paramembed src=http:media.imeem.com/m/X0dfvHu7Ka type=application/x-shockwave-flash width=300 height=80 wmode=transparent/embed/object
İlhami ErdoğduKayıt Tarihi : 27.1.2008 15:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
1999 yılında izmir de okurken bir cumartesi günü eğlence gecesi vardı, şiir piyes şarkı okumak isteyen arakadaşlar ismini yazdırsın denmişti bize, bazı arkadaşlar şarkı türkü ve piyes için ismini yazdırmıştı.Bende şiir için ismimi yazdırmıştım Fakat şiiri yazmamıştım,bu arada geceye 1 hafta vardı.. neyse gün geldi Cuma oldu ve ben hala şiir yazmamıştım lakin başkasınn şiirini okumakta istemiyordum, vakit öğleden sonra idi daktilo odasında daktilo çılaşarken öyle işte acemice yazarken parşümane AKÜTAKEMİLUYŞ diye (daktiloyada yeni başlamıştık) birden ilham geldi ve hiç durmadan tek seferde yazıverdim izmirin bornovasında 1999 un bir ilkbaharında.Cumartesi gece geldi çattı ve bana sıra gelmişti,heyecanlıydım acemiydim ama kendimden emindim. Tek seferde yazdığım şiirimi, yine tek seferde okudum..bittiğinde Herkes alkışlıyordu kafamı kaldırdım etrafıma bir baktım (350 kişi vardı) herkes ayakta alkışlıyordu. Çok mutlu oldum ve bu mutluluğu şimdi sizlerle paylaşmak istedim. Şiirdeki anlatılan pek mutluluk değil ama ibretlidir. Saygılar...
Sevdim, ihanet etmedim.
Acı çektim, isyan etmedim.
Güldüm ammaa, asla dalga geçmedim...
Güzel ve anlamlı dizeler,tebrikler,yüreğinize sağlık
TÜM YORUMLAR (2)