Serzeniş Şiiri - Alptekin Topal

Ben bir köy öğretmeniyim
Unutulmuşluğun ortasında.
Ama unutmadığım bir şey, var.
Kendime verdiğim,söz,
Söz vermiştim kendime, söz…
Şartlar ne olursa olsun
Vatana ve millete hizmet edeceğim diye.

Ben bir köy öğretmeniyim
Üç odalı bir gözde,
Aynıymışız diğerleriyle sözde
Yanıyor körpecik yürekler közde
Defter yok,kalem yok,kitap yok
Dertler çok…
Derman yok..! Kara lastikli ayaklarda.

Memleketimin çocukları birer yaban
Tarlalarda hala kara saban
Dayan babam, dayan,
Cebelleşiyor köylüm toprakla
Yarıyor bağrını ekiyor ümitlerini
Kadere inat, kendine inat.

Memleket’im susuz kavruluyor başaklar
Eller semada yalvarıyor insanlar
Bir damla su, bir damla su, bir damla su…

Şark illeri uzak,
Uzaklığın ötesinde, sanki bir tuzak.
Kandırılmış memleketimin insanları yazık,
Yazıklar olsun! Bu milleti bölenlere
Türk-Kürt.Alevi- Sünni
Aynı neslin torunları değilmiyiz.
Tek vücut olmadık mı
Urfa’da, Maraş’da, Antep! de
Ve… daha sı her yerde
Bir tek yürek çarpmadı mı göğsümüzde
Öyleyse nedir bu kin
Niye bu nefret
Yetmiyor mu bize.
Bu güzelim, memleket.