Serveti Akıbet Şiiri - Aysun Say

Sol yanımda soluklanır gece
sessizliğin teknesinde
seyreylerim, kıyılar boyu dalgalarda şakayık
her dalga sesine bir imge düşer
kızıllıkların son bulduğu ufka bakar
nurdan nur kıblesiyle
Nuru Osmaniye

soluksuz vardığında kapısı ulu
binlerce sesin meftunu
içinde, gizlediği ışığın feridir aydınlık
sanırsın, sağından öper nurlar içinde bir huri
hapsolurken yalnızlığına çaresizliğin

İniltileriyle zincirlenir evren
boşa değil, sancıları yıldızların
yedi tepesinden doğuşuna güneşin

Yıldızların gardiyanıdır karanlık
gün değmesin diye yüzlerine
varlığına kıymet örenlerin
yokluğun da, bir değeri var diyenlerin
cümlesinedir sözün özü
özünde közlenir kem gözü

İster saltanatın üstünde
Mısır’a dilber destan bir ahu
ister lahitlerin dibinde
ahunun koynuna yakut ola
saltanatı altın kaplı
servetlerin akıbeti
mahkumdur yalnızlığa

solumdan selam olsun
sağıma hu sesi
Huda’ya varırken tekbirlerim
iki elimde son bulur
yüzü suyu hürmetim
servetim al istersen
akıbetim ak ver benim