Bıraktım artık her şeyi,
Umutlarımı,güvençlerimi,
Çabalarımı çırpınışlarımı,
Bıraktım artık ben bu hayatı.
Hayaller;
Su yeşili,gök mavisi,
Gönlüm; ruhumun umanına dalmış
Rotası belirsiz yol alıyor.
Hafiften birde meltem var,
Sevgi sahillerine uğruyor;
Burada ne inen var,nede binen var,
Öfke limanına doğru yöneliyor.
Bir gönül var bende,
Hiç durmaz,bir şeylere çırpınır.
Ama,harekete geçecek yürek yok.
Bir beyin var,boş durmuyor.
Hüsnü niyetlerle dolup taşıyor,
Lakin,bir gün kalkıp haydi! Diyemiyor.
Önce bir bir yazıldık,çizildik,
Sonra, bir cilt içine dizildik,
Meltemlerde salındık., gezindik,
Fırtınalı havalarda savrulduk,
Çarpıldığımız köşelerde titredik, büzüldük.
Bazen yağmur olduk damla,damla,
Neyleyim...
Odamın penceresi yol'a bakarmış.
Ben demir parmaklıklar ardında kaldıktan sonra....
Neyleyim...
Pencereden sokağı seyretmeyi
AYDINLAR.
Siz; karanlık gecelerin göğünde parlayan yıldızlar….
Karanlıkta, ayrı –ayrı nasılda parlıyorsunuz.
Kendi başınıza varlığınızı göstermeye çalışıyorsunuz.
Güya! ! ! . Dünyaya ışı salıp kendinizce aydınlatıyorsunuz.
Siz siniz;
Yok kimseden gizlim,saklım yok diyen.
Saklanan ben,
Gizlenen ben,
Ben mahkum,
Ben üzgün,
Sen sözlerinle mahkûm et kalbine,
Ben gözlerimle hapsedeyim beynime.
Ulaşmak için bana,
Del dağları yol aç kendine.
Ben bana sığmayıp aşayım bendimi,
Ummana dalıp,sende kaybolayım.
Deli de gönül neylersin
Ne eder ne söylersin
Bazen de başın alıp gidersin
Daha alamadınmı hayattan dersin.
Göz görür gönül dayanmaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!