Servet Kaan Güldü Şiirleri - Şair Servet ...

Yine aklım geldin bu gece, seni yazmak istedi yüreğim
Yine seni anlatmak istedi kalemime
Unutmak istiyorum diye başladı sözlerine
Şimdi biz ciddi ciddi ayrıldık değil mi seninle
Mesela gözlerine bakamayacağım, odamın penceresinden yağmuru izlermişcesine
Yahut her sahile gittiğimde ellerini tutamayacağım, üşüdüm ellerimi tutar mısın dermişcesine

Bir hastanenin salonunda bekmelek, ve içindeki tarif edilemez haz
Belki mutluluk, belki de heyecan, ama eminim tarifi yok sadece yaşamak gerek
Kendimi hazırlamıştım ben bu mutluluğa,yani öyle zannediyordum 🙂
Ama o güzel haberi duyduktan sonra anladım, Ne kadar yanılgı içinde olduğumu
Düşünsene...
Hayatında ilk kez kucağına çocuk alıyor olmanın gerginliğiyle çok yaklaşamazsın yeğenine önce, boynuyla omzu arasına başını yaslayıp uyuyarak unutturur sana; dünyadaki tüm kötülükleri,yahut bu hayatı kötülemek isteyen insanları....!

Senı Beklemek Böyle Huzur Verirse Bana
Yanımdayken Göz Yaşlarımı Tutamam Diye Korkarım
Bilirim Erkekler Ağlamaz Diyeceksin Şimdi Bana
Tutamam Kendimi Sana Sımsıkı Sarılırım Diye Korkarım
Sende Biliyorsun Bu Yaşadıklarımız Bir Hayal Diyeceksin Bana
İşte o An Yorgun Yüreğim Dayanamaz da Düşersem Biranda Yere

hani bazen Gitmek zorunda kalırız
Ne kadar kalmak istesekte bazen, gitmek zorunda olduğumuzu biliriz
"Ve ne kadar gitmek zorunda olsakta, hep kalmaktan yanadır sol yanımız.
arkamıza ne kadar bakarsak bakalım sonuç aynıdır o an
arkamızda bıraktığımız yıkık dökük, koca bir harabe
ve o yıkık dökük pencelerin arkasından, yıkık dokuk bakışlar kalır

Düşünsenize;
Bu hayatta herkesin bir görevi vardır güneşi düşün,dünyayı düşün veya mevsimleri yahut onu bekleyen çiçekleri...!
İşte insanlarda böyledir;
Bazılarımız hata yaptıkça, kalanımız sebep bile yokken yapılan hataların üstünü örteriz bir şekilde.
Yada bazılarımız elindekilerin değerini bilemez daha fazlasını arzularken Bazılarımız o eliyle ittiği ne ise onu hayal ederek, Umut ederek yaşar bu dünyada. Ya insanlar çok zor, ulaşılmaz ve vefasız, Yada adaletin tanımını mı bize yanlış anlattı hocalarımız....!
Umuduna kavuşur mu peki diyecek olursanız Nasip derim Azizim NASİP.....! ? ? ? ? ...

Mevsimlerden sonbahardı
Aylardan ise eylül,
Kızıla bürünmüş yapraklar sarmıştı sanki dört bir yanımızı
Ben seni beklerdim sahilde yahut bank üzerinde
Uzun bir bekleyişin ardından görünüverirdin sen de
Lale bahçesi kadar güzel tebessüm vardı yüzünde

Ben bugün hayatımı muhasebeye çektim. Doğru ve yanlışı ayırmak güç olmadı aslında. Çektiğim acılar geldi aklıma yine yüreğim kanadı. Birde yüreğimin hızına hız katanlar; ve ansızın gülmelerimi gözleyen, ben güldükçe gülüşlerime etki eden bir çift masum göz. AsLında qeÇ oLsaDa ßen ßugün,insan oLmayı öğrendim..! ! ! !
Ben bügün kendi penceremden bakmamam gerektiğini öğrendim..! İnsanız ya huyumuz kurusun, dilimizi hapsedemeyiz. Başkalarına bakarken hep kendi pencerelerimizden bakarız. Hani o an tek amacımız onu yagılamaktır, Suçlamak için sebepler, bahaneler ararız. Ama konu izlediğimiz pencere olunca, bir ağaç kenarına çekilerek kaderimize yükleriz hatalarımızı ve öfkelerimizi, yahut geride kalmışlıklarımızı. AsLında qeÇ oLsaDa ßen ßugün, Yüreğimin derinliklerine kulak vermeyi öğrendim..! ! ! !
ßen bugün yüreğimin hesabını verdim. Biliyorum artık sen yoksun, olmayacaksında...! Sen güldüğünde yüreğim titremeyecek mesela, sesim kısılmayacak, ve ellerim her yağmur yağdığında,sankı seni alıp ordan oraya savuracak, başka diyarlara götürecekmiş gibi sıkı sıkı sardığım ellerini tutamayacak...! Senden sonra hayat; rüzgarların önüne kattığı çınar yaprağı gibi süzüle süzüle değilde, fındık yaprağı gibi döndüre döndüre savurdu beni. Savurdukça içim acır oldu, her defasında biryerlerim kanadı ve her savuruşunda kalbimde oluşan bir sancı. O savurdukça ben yeniden düştüm, yüreğimde bir acı ile saplanıp kaldım düştüğüm yerde....! Sende haklısın güzelim hep derler ya hayat kanatacak ki, değerini bilesin hayallerinin diye. Düşündüm de şimdi, senmiydin yüreğimi bu kadar acıtan yoksa rüzgarmıydı her savurduğunda kanayan yerlerimi tekrar kanatan..! ! ! !

Bu hayatta kimseye güvenemez Oldum
Neden herşey bu kadar düzmece
Ve herkes bu kadar sahte,,,
Kendi kendime hep sorar Oldum
Neden yüzdelerde hep bir kalpazanlık hep bir maske,,,
Bu hayatta sadece çocuklar mı ağlar sence

Ayrılmak yok yüreğim gökyüzündeki yıldızlar şahittir aşkımıza
Yağmur taneleri bizim için çırpınıyor toprağa hayat vermek adına
Şirinin ferhada olan aşkını bilirim bilmesine ama
En son dinlediğimiz o şarkıda yıllar geçse de beni hatırla...!!!

Her şarkı dinlediğimde canım yanıyor
senı hatırlatıyor bana.hepsi sensizliği anlatıyor..
yüreğim kanıyor sanki yine sensizlık çöküyor üstüme..
Beklenmeyen misafırdin sanki benim için mavi gözlüm..
Hatırla nasıl donup kalmıştık seninle göz göze geldiğimizde
Gözlerimiz anlaşmıştı sanki o sesizlıkte