Serserinin Dimağı Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Sokaklarda selam sohbet azaldı
Cadelerde hiç tanıdıklar kalmadı
İstanbul’dan gitme diyen olmadı
Selamı sabahı kestim gidiyorum.

Biliyordum eskiden de yalnızdım
Yalnızlığı çıplak duvarlara asardım
Bozuk düzen sazım vardı çalardım
Gidiyorum sazımı da duvara çaldım.

Sağılmamış sancılarımın başkenti
Beklediklerimin hiçbirisi gelmedi
Hani ava gidenler avlanırmış misali
Elini eteğini çekti gidiyor bu serseri.

Ah karşılıksız aşklarımın başkenti
Bir sevdiğim vardı o da mı terk etti
Sende bunca yıl kalmama sebepti
Evini başına yıktı gidiyor bu serseri.

Ah bütün serseri aşkların otağı
Belasını arayanların son durağı
İstiklal’de hele yukarıdan aşağı
Benle geliyor serserinin dimağı