Serserilik heybevarım

iklim iklim dudaklarıma akasın ay şahrud'um
saçlarını sıvazlayan asi rüzgar kucaklasın getirsin seni kollarıma
serpilsin serinliğin şiddetli sızılarımın kovuklarına...
onca günahlarımı arıtsam billur bedeninin tazeliğinde
gece araladı mı sabahın ağır perdelerini,
karanlık sırtına geçirdiği vakit gümüş örtüyü,
dağlar tepeler yüklendi mi diline onca çobanın yanık ezgilerini,
gel gir kanıma şahrud gel gir koynuma...
bu boynu bükük yalnızlığımda
büyüyen ateşime su serp, bedenini serp yar
sarmaşık güller dolansın boynuna nefesin buğulasın tenimi
üstüne sevdamız yazsın en başta kaderlerimizi...
toprak kokulu yarim dudak kıvrımlarının dibinde bitsin lal
acı tütünümün dibinde bitsin bu acı,
intihar dolanıyor ayaklarıma
bakışların kadar asi bir ölüm düğümlüyor boğazımı...
hasretini besleyen ezgiler kanıyor ta şuramda
kırsak kanadını ayrılığın
bir beden olsak bütünleşsek sevdanın kollarında,
yaksak küllerimizi yeniden
bu sefer dünyayı biz kapatsak
alamut'un dört duvarı arasında...
dilimi damağımı kanatıyor bu perişan hal
serseriliğimse darmadağınık duruyor heybemde
bu türküsünü uluyan ayrılık varsın gitsin, varsın gitsin
yanımızdan yatağımızdan...