Issız şehirlerden gelmelisin diyerek başlar;
Yarına dair yalnız yürek umutları.
Şimdilerde hayalleri koynuma alıp,
Hasretinle sevişir terk edişinle yaralanırım.
Bir küçük ışıkta beklersin hep bilirim de…
Ben hiç gelemem.
İlahidir sevdalarım.
Yalnız sana dair avuntularım.
Yaşama dâhil olduğumu sende varlığımı hissettiğimden beridir üşütür yalnızlığım.
Elde olmayan gerekçeydi bilirim gidişin.
En acısı sevdam!
Bilirim bana döndüğün güne rast gelmesidir terk edişin.
Şimdi seninle bedensiz yine adsız sevdamızda yüreğim.
Kalemim sustu sensiz baharımda.
En yakınımda nefesken
Sadece son nefesimi verdiğimde olacak kavuşmanın heyecanında kavruluyorum.
Nasıl bir sevdayız bilmez âlem.
Boş ver düşleme şimdi sıcacık merhametini deyip yüreğime;
Kavuşmalarımda takılı kaldı aklım.
Sevdam deyişlerini özlerken ben,
Üşüyen ruhumu sarmalasan,
Serseri aşkımı neşeyle kucaklasan
Ah ne güzel olurdu be sevdam.
Saygılarımla,
İkbal BALKAN
22.01.2009 22:29
Kayıt Tarihi : 22.1.2009 23:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
