Serseri Şiiri - İzzet Ercan

Kaybolacağım bir gün dayanamayıp
Milyarlarca insanın arasında.
Ne iz bırakacağım ardımda,
Ne de bir mektup,
Adımı dahi sileceğim kimlikten
Unutacağım; yaşımı, doğum yerimi, künyemi
Hiç kimse
Hiç kimse bilmeyecek kim olduğumu.

Servetini yitirmiş diyecek bazıları,
Aklını oynatmış diyenler de olacak
Fikir yürütecek bir yaşlı kadın:
"Sevdadan düşmüş bu hale
Mecnun olmuş zavallı."

En kalabalık caddelerinde gezeceğim
Hırpani kılığımla
En büyük şehirlerin,
Halime acıyıp çay ısmarlayacak
Sabahçı kahvelerinin müşterileri,
Nasıl olsa
Bir tas çorba verirler
Sadaka niyetine
Mutfak kapısından lokanta sahipleri.

İskeleye bağlı gemilerde yatacak
Tren istasyonlarında uğurlayacağım
Sensiz geceleri.

Arayacaksın, bir gün aklına geldiğimde,
Arayacak mutlaka birileri
Sen hatırlamasan da.
Gitti diyecek tanıyanlar, bıraktığım şehirde
Hoşça kal demeden hiç birimize
Gitti, habersiz
Bir gece vakti meçhule