Serseri 2 Şiiri - Hüseyin Zarar

Saçlarım ve sakalım birbirine karışmış
Bir duvar dibinde oturmuş içiyorsam
Bin bir teselli diye şişelere sarılıp
Olduğum yerde sızıp kendimden geçiyorsam
……….Kimse bilmez derdimi hor görürler beni
……….Lakabım bile belli diyorlar hep serseri

Bazen bank’ın üstünde ağacın gölgesinde
Üzerimde gazete kıvrılıp yatıyorsam
Yaşamaya mecbursam zalimin bölgesinde
Saplandıysam çamura çıkamaz batıyorsam
……….Kimse bilmez derdimi hor görürler beni
……….Lakabım bile belli diyorlar hep serseri

Hıçkırığa karışmış dilimde söz tek hece
Sokaklarda şarkılar söyleyip geziyorsam
Karanlığım ışımaz bitmiyor zifir gece
İsyanım hat safhada canımdan beziyorsam
……….Kimse bilmez derdimi hor görürler beni
……….Lakabım bile belli diyorlar hep serseri.

Üstümde gömlek eski ceketim yırtık sökük
Mevsim kış kar yağıyor bedenimse üşüyor
Sığındığım virane dört bir yanından çökük
Uzandığım umutlar tutamadan düşüyor.
……….Kimse bilmez derdimi hor görürler beni
……….Lakabım bile belli diyorlar hep serseri.

Ben istemezmiyim hiç bir evim barkım olsun
Dahası çocuklarım ve seveceğim kadın
Elem keder olmasın hayatım neşe dolsun
Ama çıkmış dokuza inmez sekize adım
……….Kimse bilmez derdimi hor görürler beni
……….Lakabım bile belli diyorlar hep serseri.

Hüseyin ZARAR
27/12/2014