Serseri...! Şiiri - Aşkın Özyurt

Benden adam olmaz dedigim zamanlarımdı,
yaka paça o biçim fiyakalıydım icâbında ,
bilmezdim aşk meşk davaları,
o taraklarda bezim olmamıştı hiç ,
kadınlar çiçektir diye öğrettiler bize ,
eyvallah bizde hakkından geri kalmadık ,
aşk çok uzak bir ülke benim memleketime ,
aşk dağların ardında bir menekşe ,
aşk su kuşu , kuş balığı ,sihirli kurbağa,
öyle uzak o denli manasız dı bana ,
ta ki bir çift göz de kendimi görene kadar,
yüreğime dokunmasa bişey olmazdı belki ,
kendimi kaybettim inan gördüm göreli ,
sesi bulutların ötesinden gelen bir peri ,
güzelliği anlatılmaz kıskanırım İnanki ,
yüreğine ömür feda şifadır bana nefesi ,
tuttum yakamdan kendimin ,çevirdim aynaya,
ulan bir sana bak dedim, birde o ay parçasına ,
nesini sevsin lan edim ,dondum kaldım orda,
ben olsam sevmezdim kendimi ,o derece anla ,
sevdi beni ,sevdirdi kendini ,çekti aldı içimdekini,
öyle güzeldi ki ,çok sevdim içindeki şefkatini,
öyle masumdu ki ,verdi bana merhametini,
vallahi diyeceğim o ki ,adam etti beni ,
insan olduğumu öğretti ,
vallahi o beni eğitti ,
sevmek uslanmakmış ,budur burda ki konu,
o beyaz gülleri de severdi ,bense sadece onu...!
AŞKın ÖZYURT