Serseri Şiiri - Muhammed Leyla

Ölüm korkutmuyor, yorganım ısıtmıyor
Gerçekler durmuyor, her gün tokatlıyor,
Ben pencereden bakarken, kuşlar ağlıyor
Zirveye çıkmak isteyen herkes yokuşta kalıyor.

Yazacağım hikayemi: bir varmış bir yokmuş,
Hayattan bezmiş adam bir varmış bir yokmuş,
Tadımlık hayatıma mutluluk istemek çok mu?
Ben yoktan var olurken varoluş da yok olmuş.

Ne Necip Fazıl'ım, ne Özdemir Asaf,
Ben kurbanlık koyun, bilemedin kasap,
Ölmek çok kolaydır, sıkıyorsa yaşa,
Beni hayata bağlayan tozlanmış pikap.

Hayalimdi öğretmenlik, öğretmedi kitap,
Çocukken çok oynardım, düştüm oldum bitap
Kafiye bulmak çok zor, aramaksa kolay,
Kalbimin bana tek söylediği, "durma, bir şeyler yap!"

Muhammed Ali, sonbaharda yaprak tanesi,
Hafif rüzgar tadındadır ömrümün her saniyesi,
Yaşam mı dedin? O da neyin nesi?
Bu bir şiir değil, bir delinin hikâyesi.

Sen hayatı öğrenirsin güzelim romanlardan,
Benim gibi daha çok var yalan olan sokaklarda,
Küçükken korkuyordum bildiğim tüm insanlardan
Anneciğim, korkuyorum korktuğun tüm korkulardan.

Ne diyor bu deli? Hiçbiriniz anlamadı sözlerimi,
İlk dövüldüğünde ağlamıştır korktuğunuz her serseri,
Benden korkma çocuk, baban benden daha tehlikeli,
Bakışlarım değişse de kalbim hâlâ çocuk kalbi.