Serseri Şiiri - Nurettin Şirin

Seher vakti tanyeri ağarırken uzaktan
Bir ses duydum apansızca fırladım yataktan
Pencereye doğruldum baktım perişan biri
Üstü başı yırtıktı perişandı her yeri

Kapıyı açtım ses gittikçe yaklaştı
O sesin sahibi şaşkın bir vatandaştı
Belliydi ki çoktu gamı kederi
Sordum "adın ne?" dedi "adım serseri"

Dedim nasıl olur bu yoktur böyle bir isim
Dedi yanlışınız var mevcuttur böyle isim
Bedbahtım hayatta yalnızca kaldım
Unuttum benliğimi sefıl hayata daldım

Dolaştım bir çok yeri aradım hayalini
Hiç bir yerde bulamadım serseri etti beni
Sebebimdir sevgilim böyle olmama
Böyle serseri olup sokaklarda kalmama.

#NurettinŞirin
09/04/1974