Serseri Şiiri - İsa Kaya

gün,
çeker elini

kalabalıklar dağılır az sonra

kimi evine gider
kimi,
ev diye bir yere,,

kapalı mekanlara tıkılır yalnızlık

perdeler çekilir hiçliğe

ışığı yanan her yeri mutluluktan sayarız
sessizliği, sükunete yorup
mum yakarız sokağa

..

akşam telaşı sarar mutfakları
çöplerde kediler

ceketli adamlar döner
ellerinde anahtar

sokağın elleri üşümeye başlar

kaldırımlar,
taş sayar

..

montumun yakasını kaldırıp
yürürüm rüzgara

avucumun içine sakladığım sigaram
ısıtır elimi

dudaklarımda ıslık
aklım firar

önüme çıkan ilk kutuya bi tekme

dönerim arkama
gören oldu mu diye,,