Serseri Şiiri - Nuri Sönmez

Tüm gecelerini bilirim ben dünyanın
Sabahlarına yürüdüm.
Ev ev, sokak sokak hüzün tanırım.
Yoksulluğun labirentlerinde
İnsanlığımdan utanırım.
Gündüzler de kovamaz kalplerden karanlığı;
Binlerce iğnedir, bedenime batar çaresizliğim.
Ayaklarıma iner karasular
Berduş bir serseriyim.

Tüm denizlerini bilirim ben dünyanın
Maviliklerinde kayboldum.
Koy koy, liman liman sevgi tanırım.
İçimde kopan fırtınalardan
Enginlere sığınırım.
Dalgalar silemez kulaklardan sesleri;
Binlercesi bir arada, matem yeri gibidir yalnızlığım.
Tenimde yakamozlar
Işıl ışıl bir serseriyim.

Tüm dağlarını bilirim ben dünyanın
Zirvelerinde sigara içtim.
Yaprak yaprak, ağaç ağaç yeşil tanırım.
Çektiğim buruk sevdalardan
Kuytularına saklanırım.
Ciğerlerimi dolduramaz çam kokuları;
Binlerce soluktur, kartal çığlıklarında özgürlüğüm.
Bağrım açık rüzgarlara
Gezgin bir serseriyim.

Tüm yalanlarını bilirim ben dünyanın
Hepsini yakaladım.
Söz söz, göz göz her çeşidini tanırım.
Gömülemez hiçbir gerçek
Öğrenince sevgiden utanırım.
Zaman bile silemez ihanet izlerini;
Binlerce öfkedir, severcesine aldatılmışlığım.
Sadık bir sevgili
Aşık bir serseriyim.

Tüm sevgilerini bilirim ben dünyanın
İçimde oynaşırlar
Yürek yürek, sellerini tanırım
Tattıkça her birini
Sonsuza yaklaşırım
Gezdiğim gönül bahçelerinde;
Milyarlarca çiçektir, çıkarsız sevilmişliğim
Yaşamıyla gururlu
Garip bir serseriyim.