Serseri Şiiri - Nurcan Bingöl

Serseri gecelerde aklıma her düştüğünde sen
Sokak banklarının dost eli beni kucaklayan
Işıklı şehir hüzün karasına bürünürken
Geceme sen doğarsın apansız ıssız yanıma inat
Gece serserileşip kahpece içine aldıkça beni
Ne cismim kalır ne de suretim o anlarda ben, ben de değilim ki

Dilimde tadın, içimde tazeyken hala sızın
Sazımda isyankar acın, dilimde dua gibiyken adın
Bi çare uyuşmak için, belki seni unutmak için
Alkolle sarmaş dolaş hep gecelerim

Her yudumda bir ah çektiğim içkimde acı dolu yakan hasretin
Sardığım sigarama tadını katıp içime çektiğim nefes sensin
Her nefeste içime dolar özlemin, ağladıkça hissizleşen bedenimde izlerin
Uyuşsun artık beynim, alkol koması değil bu, sen krizlerinde gebermekteyim
Damarlarımda sen gezmeden rahat bir nefes almak için bu çekişlerim
Berduş olup her gece gövdemi Azrail’e kurban eden işte o serseri benim.