Serseri Şiiri - Arif Bıçakcı

Üstümüzde gök kubbe, altımızda tavan,
Hayat çok anlamsız, sanki her şey çok yavan.
Sis çökmüş beyinlere, kafalar olmuş duman,
Ömür çabuk geçiyor, durdurulmuyor zaman.

Yoruldum anlamsız hayat anlayışından.
Bıkılmaz mı hayatın monoton akışından?
Selam sana serseri! Almışsın nasibini,
Keşmekeş dünyanın çile rüzgarlarından.

Ben filozof değilim, kimseye ders veremem!
Ben kendim ağlarken ağlayana gülemem.
Dünyanın çile yükünü çekmemiş insana,
Hayatı yaşadığını asla söyleyemem!