Serpiş Serence Şiiri - Seyfi Karaca

Üçünü beşini yalan yanlışlarla bölüşen
Sen yoksan ben de yokum
Benden eksik kalsın yalnızlıkların dünyası
Sen yoksan ben de yokum ağaçlığa çınarlığa
Kumluğa kumsallığa
Her seyranda eli ıssızlığın oturduğu kapıları boş geçen
Toprak toprak değilse
Sevene sevilene istediği güzelliklerle
Ayak seslerine gözkulak kesilen
Meydan meydan değilse gelene gidene samimi bakışlı ve hür
Serpe seren değilse mavinin morun vebalini üstüne alan
Deli ve gittikçe dirilip büyüyen ateştir çünkü
Muhayyelli...alabildiğine tutkun
Zaman zaman değilse sesetmezliğe susmuş yaka paça
Silkelenmiş poyraz esintileri gibiye
Tepeden tırnağa tuzaktır...
Etrafı saran hüznün çemberinde güz olan mahsur
Ve çiçekleri andıran herşey sana bana tuzaktır
Hatırımızda şuncacık bahar kadar yoksak eğer
Açtığına solduğuna tutsak düşerek
Yaban ellere gurbet gidenin ülkesi

Seyfi Karaca.........Ağustos / 10