Antalya'lıyım. Memleketimde yaşıyorum. Bir oğlum, bir de kızım var; arkadaşlarım benim. 44 yaşındayım ve yaşamı silbaştan öğreniyorum. Şiirlerle, öykülerle yeniden sorguluyorum yaşamı. ve çok şaşırıyorum, çok gülüyorum, bazen de ağlamaklı oluyorum.
Yokluğunu satıyorsun günlerin;
Düşyiyen yokluğunu.
Varlığı ki; alanlarda barıştır sözü.
Ötekinin yüzgörümlüğünü susuyor çocuklar..
Ah! .. Gerdeksiz sevişmesi zamanın.
Ah! ... Gülsen!
Ne çok aşktın sen,
Ne çok sevda;
Aldanmaya hazır çağlalar gibi,
Bir baharı kaç ömre saydırırdın;
Bir bilsen?
-9-
Ah! Gülsen! ..
Ne çok temize çektin ömrünü ve
Ne çok sildin sabıkalı günlerin kaydını,
Bir bir, yenilgiler günlüğünden,
Bir bilsen..
Ah! Gülsen!
Ne çok düşüp kalktın kendinle böyle,
Bir bilsen.
“Büyümek” dedin;
Kavruk bir kız çocuğu düştü, dizlerinin üstüne,
Ah! Gülsen!
Ne çok şimdisin böyle,
Bir bilsen.
“Bu gün” dedin,
Söndü saçlarında yıldızlar,
Gecenin gözlerini yırtıyor gök gürültüsü,
Delici bakışlarıyla yıldırımlar kaçırıyor,
bu çekimli aşk.
Yıldırımlar, kent kapılarına düşüyor Gülsen,
Görüyor musun?
Ah! .. Gülsen..
Ne çok giderdin sen
Yorgun omuzlarından dökülen ebruli vakitleri geceye bırakıp.
Karaca gözlerine astığın ıslak sabahlarda,
Esrik bir kısrak gibiyken yollar.
Ne çok, bilsen…
İçinde köyler yanardı senin; Ah! .. Ne çok?
Köyler ki;
Kızıl et bedenlerini rüzgârların öptüğü, öksüz ağaçlar gibi evinsiz,
Paslı teneke bacalarından, terk edilmişliğin ürküsünü üfleyen,
Ahşap evler gibi Türküsüz, sevimsiz ve kavruk…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!