Ah! Gülsen!
Ne çok kendine küstün böyle,
Ne çok sevdin küstüm çiçeklerini, taş avluya düşen,
Narin boyunlarının gölgesinde mor bir sızıydı oysa
İncecik sevmen.
Bir bilsen, Gülsen!
Ah! Gülsen!
Ne çok özledin böyle,
Bir bilsen!
“Beklemek” dedin;
Alıp gitti kanatlarını kuşlar,
Gülsenin gül/memesi;
Bir mevsim ikindisi.
Ertelenmiş davasını güdüyor sokaklarda bir söz ve
Gözlerini arıyor ötekinin.
Gözleri kor.
Varlığı yoktan öte, yokluğu zor,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!