Sermaye Aşklar Şiiri - Yimla Yaver

SERMAYE AŞKLAR

Yatağın üzerinde kirli bir gül, akşamdan kalma
öylece boynunu bükmüş,
o gidiyor arkasından, bile bile istenmediğini
biliyor, son ellerin geçtiğini
o gidiyor, bildiğini bile bile...

gemi sırtlarından açılıyor bir başka yola,
rotası bile belirlenmeden, kısık bir gözle bakıyor etrafa
mecburum, diyor...
yüreği bunu da kaldırıyor, hepsini nasıl kaldırabildiyse
alışmak istemese de ayrılığa,
içine bir hüzzam akıtarak yazıyor bir şiir daha
çünkü her aşk bir manzumdur şaire
çünkü her acı bir içerik,
çünkü her kahpelik sermayedir nesre

kalması gerekir mi o ellerde kanı donarken,
yok! .. boydan boya karanlık, baştan sona aydınlık onda
şair sever bu halleri

dört duvara mahkum edişi,
uykusuz yarım açık, üşürken
tam yemediği yemeği, içtiği sigarayı
ayakkabı değişir gibi değiştiği cesaretsiz aşkları
giyinmesidir onun kendi gerçeği
renklerin hepsi özgür ellerinde, ama en çok siyaha
griye, bulanık akan suya geçer sözü
ne varsa düşen kaleminden; o'dur işte onu dillendiren
çünkü her sevda bir şiirdir şaire
çünkü her başlangıç bir kurgu,
her yeniliş bir tamdır nesre

dudaktan düşen söz böyle mi çıkar, dil böyle mi kullanılır?
sen kediye, hayvan dersin de, o kuyruklu yıldız
aydınlık akar, gök gürler, duvarlar duvarları yıkar
sen görmezsin de, o, çatlaklardan kitap yazar,
ağlamak, anne uyanışı, birinin gidişi, zaman örtüsü

gel, ne olur tam vaktini tutma
ya gecik üç dakika, ya bir saat önce gel
ben hep seni bulmayayım
her bekleyiş bir sözdür,
her gidiş bir mısra,
her bekletme, geciken umuttur nesre

istanbul vurur, ankara ağlatır, diyarbakır sessiz kalır
memleketler birbirinden uzak ülkeler
hangi aşk, hangisinde kaldı
tarihi, günü, saati, isimleri
başı sonu yazılmamış günlükler,
yarım kalır, tam ulaşılmaz derlemeler
beş kez sen okurken o şiiri, o ezbere bilir yazanını
koyup gitsin bir bahar mevsim karışsın
eğer yağmur yağarsa tutar sızım,
arzu istemek değil ki, yetişememektir onda
her arzu bir serzeniş,
her ütopya bir olası,
her yolculuk başka bir yolculuğa açılış şaire