Bir avluda oturmuş düşlere dalıyorum içimde koparken fırtınalar sert bir havası var bu memleketin bazen bir tokat bazen ise bir anne dokunuşu gibi çarpar yüzüme rüzgar
Bahçelerde boy gösteriyor güller, menekşeler, papatyalar
Parlıyor güneş gökyüzünde gözleri kör edecek kadar
ırmakların dan huzur akar bu memleketin fakat bir yanım hep boş
Ben yalnızken cennet olsa dünya neye yarar
Gecenin karanlığında mumla gölgemizi kovalayalım
Taki güneş yeşil çimlere serilinceye dek
Yalın ayak koşsak cennete uçurumlardan,denizlerden,çöllerden geçerek
Gözlerinin buğusunda izlesem kendimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!