Serin kanlı Şiiri - Üzeyir Aydın

Serinkanlı
Üstümde güzel düşlerin gölgesi
Zemheri soğuğu keder yorgunu
Eller buz omzumda sevda yelesi
Yağmurlar ılıtır kar soğuğunu

İçimde bebek gönül delikanlı
Rüzgarına kapılmış heyecanlı
Altında dört kuplu can ala canlı
Yüreği yangın kendi serinkanlı

Dokunsa sevdası yakar bedeni
Islak gözler belli sevda nedeni
Nefes bir nefes versin yok vereni
Can yakmış bağrına batan dikeni

Ellerim uzanır tutamaz titrer
Bakarsın da neşter vurulmaz biter
İnsan yanardağdır püskürür iter
Rüzgarı savurur dağlara atar

Dağ eteklerinde hayale dalıp
Enginar bahçelerinde salınıp
Fal için papatyalara takılıp
Takdirlere mukadderlere kalıp

Engindir dağları deyip gezerken
Ruh bedeni terki diyar ederken
İnce sızıdır sevda yakar erken
Bağrımda ki sancı girmiş dururken

Uyandığım rüyanın tesirinde
Rüya bu sende kapı eşiğinde
Cıvıltı kulakta kuş kafesinde
Umutsuz aşksa gelirse peşinde

Olmayan oğlana don biçilirse
Yanan yürekte közlenen düşlerse
Ak düşmüş saçlarım da dökülürse
Çaresiz hastalığa itilirse

Islanmış beden bir çare ararsa
Yaş elli bir hala rüyaya dalarsa
Gam tasa benim sevdamı alırsa
Yaşamdan bir umut bana kalırsa

Cebirin Defteri; 22,Aralık,2010; Altıntaş