Serin Şiiri - Ozan Oğuz

Gecenin en huzurlu anında
Hafif dalgalı suyun üzerinde;
Bir mütevazi bir kayıkta...
Düşünürken naifçe,
Işık vurduğunda yeşile çalarken deniz
Ve bilinmezlik akıp giderken;
uzaklaşırken usulca,
yumuşak bir akıntıyla...

Göz kırpıyor binbir yıldız:
Berrak ve bulutsuz gökten sıyrılıyor
Ve kamaştırıyor gözlerimi
Serin hayallere daldırıyor beni
Boşluğu dolduran dalgaların sesi
Ve bir de gecenin naif esintisi:
İlahi bir nefes gibi...

Nisan'ın bitişi
Kucaklıyor yaza çalan kısa bir baharı
Ilık bir yağmurun saçlarını ıslatışı
Sonra açan güneşin gözlerini aydınlatışı;
Bir anda içimizin serinleyişi...
Belki de ve yine de; bu bir bekleyiş anı.

Öğrendim hiç bir şeye umut bağlamamayı:
Acele edilmemesi gereken bir bekleyiş
Uzun sürecek yazdan önce,
Olgunlaşacak ve solmayacak bir çiçek;
İçimizde gizli gizli büyüyecek.
Ve farkına vardığımızda.
Süregelecek...

Tüm olumsuzluklar uzakta kalacak:
Bize ait olmayan tüm o hatıralar.
Tutku olacak içinde;
yıpranmayacak bir bağ, sevi...
Deniz gibi:
Kimi zaman serin, kimi zaman sıcak
Berrak ve güçlendirici.
Derinlerden gelecek ve yüzeye çıkaracak:
Ve bize ait olan çok güçlü bir huzur daim olacak...