Kimilerine ağır gelir sevilmek,
Taşıyamadıkları sevgiyi kusarak nefrete dönüştürürler...
Kimilerine saçma gelir dürüstlük,
Kabüllenemedikleri doğruları acımasızca yalana dönüştürürler...
Neden hep kötüler önce girer hayatımıza? ...
Neden hep yüreği güzel insanlar karşımıza geç çıkar? ...
Neden yaşanabilecek en güzel aşklar imkansızdır?
Neden geçmişimiz, geleceğimizdir?
Neden hayatta en çok istediğimiz şey olmaz da en çok istemediğimiz şey başımıza konar?
Şimdi artık dünyadan ayrı dönmemin vakti geldi
Şimdi artık zamanı geriye akıtmamın vakti geldi
Şimdi artık kendimi aşmamın vakti geldi
Şimdi artık bedenimden bir günlüğüne çıkmamın vakti geldi
Şimdi artık yeryüzünde yazılmış en güzel şiiri yazmamın vakti geldi
Şimdi artık imkansız olanı başarmamın vakti geldi
Öyle büyük sevmişim ki, bir bakmışım küçülmüşüm,
Öyle bir dalmışım ki gözlerine, bir bakmışım boğulmuşum...
Şimdi ise gözlerinde boğulamıyorum ama
Gözyaşımda kuruyorum...
Yalnızlık itti beni satırlara,
Yalnızlaştıkça yazıyor, yazdıkça yalnızlaşıyorum.
Bu kara satırlar yazdıkça daha bir kararıyor,
Dert keder öksüz kalbimi sapa sarpa sarıyor,
Zaman artık benden ayrı akıyor,
Uykunun bir anlamı yok benim için,
Yıllar bir bir geçiyor ömür hızla tükeniyor,
Bir bakmışım ki dünkü çocuklar koca adam oluyor,
Bazı adamlar da yıllar geçtikte adamlıktan çıkıyor,
Kimileri var ki yıllar geçse de hep aynı yerinde sayıyor,
Bense ancak bu insanlara bakarak yılların geçtiğini görüyorum...
Sanki zamanın içinde kaybolmuşum da insanlar bana yol gösteriyor,
Artık uyum sağlıyorum sana ey hayat!
Her türlü yalanına alıştım artık..
Hiç bir şey karmaşık değil artık gözümde...
Madem sevmek bu kadar basit,
Basitleştim artık bende...
Madem unutmak bu kadar basit,
Çocukken kağıttan uçurtmalara yüklerdik hayallerimizi
Ne kadar yükseğe çıkarsa uçurtma o kadar gerçeğe dönüşeceğini sanırdık hayallerimizin
Uçurtmanın ipi kopup suya düştüğünde hayallerimizde suya düşerdi
Bazen elimizden kaçardı ip ve arkasından koşardık hayallerimizin,
Bazen de bir ağaca takılırdı ipimiz hayallerimiz esir kalırdı
Var gücümle tırmanır ve en uzun ağaçlardan bile kurtarırdım uçurtmalarımı
(Çapraz Akrostiş)
Ucuz insanlardan yediğim darbeler pahalıya mal oldu
eManet ettiklerim hep arkadan vurdu
OnUn bunun dedikleri benim sözümden değerli oldu
UnuTalım dediklerin, yarınlarımızı vurdu
Sana verdiğim değerin mükafatı nefret miydi?
Söylediğim güzel sözlerin mükafatı hakaret miydi?
Sensiz bir anı hayal bile edemeyişimin mükafatı ayrılık mıydı?
Sana karşı dürüst olmamın mükafatı kandırılmak mıydı?
Öyleyse sevgilim, beni sevdiğin için teşekkür ederim...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!