1981 doğumlu,çok hızlı büyüyen ve sevgi ülkesi ki sanırım şu
zamanda bir ütopyadır bu; onu arayan amedli bir arkadaşınız.ankara da sağlık meslek lisesinde okurken stajlarımda acil kapılarında sevdiklerini kaybeden ıslak gözler,durup bazen tekrar çalışıp bazen de yorulan ve atmayan kalplerle,kaza alanlarında bedenlerini bırakıp sevdiklerini üzenlerle büyüyen yazık bir genç portatifiyle alakam olmayan kalabalığa bakıp üzülen gözlerimle genç bedenim sizi çözüyordu.zamanın eskittiği gençliğimle aşık oldum kaybedeceğimi bildiğim halde sevgiyle ...
Giyinmişsin baharı çiçekler,
Düğmelenmiş yakanda,
Güneşe bak hele,
Gözlerinin yeşilini göreyim,
Şimdi yolculuk zamanı, saçlarını da aç öyle gidelim;
Hadi kimse görmeden,
Ne güzel yürüyorsunuz öyle,
Ağırlığınız yok sanki yeryüzünde.
O sakinliğinizin ardında ben olabilirmiyim,
Çetrefilli yolların,
Telafuzu zor söylenen acılı gençliği ben.
Kırgınım,
Sokak lambasının altında ıslanan akşamlarda kalsın,
O yetim gecelerimin sabah ile düetinde;
Şafaklarında yani,
Bir başına kalsın orada yanlızlığım,
Bırak git beni;
Önce öyle derin derin bak gece gözlerinde büyüsün,
Bana acıdan bahsetme,
Biraz önce anlattım bir başkasına,
O da bana,
Ben anlatsam şimdi sana,
Zaman akar,
Acılar anlattıkca büyümeye yüz tutar.
Yarin tututlan dili, dudağı,
Ne öpebiliyor, ne konuşabiliyor,
Duvarların görünmez saydamlığı,
Oradadır sana olan saklı bakışlarım.
Şimdi hangi terle ıslanıyorsa vücudun;
İşte karşımdasın,
Gözbebelerinin koyuluğunda ağıran gün ile,
Sitem ile gam ile;
Yıllarım ellerinde,
Ellerinde biraz nem,
Bakıyorsun,gözlerinde ben.
Saçların savrulduğunda,gül renginde yetim acılarımı unutturursun sen.
Düşünürken,utanıyorum çoğu zaman
Gülüşünde yalnızlıklar saklanıyor aslında,
Dudakların esniyor ya hani bir yanı fakirliğime bir yanı ülkeme doğru
Sen daha da güzelleşiyorsun,
Saçlarını özleten kızılca bir akşam doğar güneşin batışı ile;
Yıllardır aradığım,dilime takılan bu şarkı mı?
Ölüyordum dilimde o şarkı,
Gönlümde sen vardın.
Niye ölecekmişim ki!
Bu şehre baharı salsın diye,
Tazeleyeceğim anılarım var.
Aşktır insanı yakan,
Vurur zaman;
Ben önemi olmayan bir limandan tam çıkarken,
Unutur yıllar seni; beni.
Aslında ne aşktır ne de içindeki hüzündür insanı yakan,
Zamandır şu engin denizlerde beni bir sağa bir sola vuran.
Korkansın sen,
bir o kadar da korkutan.
yaklaşsam ışık hızında,
boyutlar arasına atansın aşkı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!