Kulaklarımdaki uğultu ağlarken başladı,
Ben sustum kulaklarım hala ağladı.
Nasıl da gittin ya, dur durak bilmedin,
Hiç mi yolcu almadın,
Hiç mi bir durak da ihtiyacın olmadı.
Ailem benim delirdiğimi sandı tımarhaneye kapattılar
Her bir tramvay duruşunda
Çocukluğa bürünmüş adamlığım seni arar oldu
Parça taşlı yollara basan ayakkabılara
Dostça bakıştı bendeki
Düşmanın değil dostunum sadece
Dakikalarca değil bekledim günlerce
güneşe bak bugün
açılsın gözlerinin rengi
yeşile oluversin terkedip elalığını
sonra koşa koşa yanıma gel
tutalım hayatın bi tarafından
dünyanın dönüpte midemizi bulandırmasına izin vermeyelim
vatan..
bir gün bir savaş çıkar alınır ellere dede yadigarı 14 lükler veya çifteler kuşanılır. bir avuç toprak için bile atalarımız döktüğü kanları bizde dökeriz. her ne kadar zamane gençliği diye anılsak da ÇANAKKALE geçilmez. bilmez yabancılar çarpılır rengine şeffaf diye susuz RAKI içilmez
Gidiyorum ben
Adımlarımla arşınlanacak bir Beyoğlu beni bekler
Her ne kadar iyi bir gelecek olmasa da kaderimde,
Gidiyorum ben rüzgârımdan doğru geriye bıraktığım kokumu dönüp almayacak şekilde
Gidiyorum ben şekli bile yok gidişimin, dönüşüme neler verilir bilmem ama gideceğim koydum kafaya
Zaten gözde ki halkalar çoktan yüklenmişler bir ayrılığı
yalan aşklara mesken olmuş vücudumda
gecelik sevdaların çarşafını değiştirirken buldum kendimi
kendi kendimin temizliğini yaparken iğrendim kendimden...
iğrendim beyaz çarşaflara sürdüğüm lekelerden
Tribine girmişim yalnızlığın
Dumanından içimi göremez oldum
Hastalığım uzun sürmez ciğerimi aldı bu yalnızlık
Bu tedirgin salgın senide bitirecek bende, ondan korkar oldum
En yakın zamanda istediğim ölüm
Ama ne zaman terkisine oturacağım bilmiyorum
Daha kapı açılıp içeri gireli bir dakika bile olmamışken
İçerde yaşananları sen ve ben bileceğiz.
Kalbinin heyecanı beni bile titretirken
Ellerimle avuçlamak tüm kaba etlerini
Ve senin zaferini kutlamak en asil şekilde.
Dudaklarımı dudaklarına dayamak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!